طبقه بندی شرایط کار فلز

شرایط کار فلز شامل دمای تغییر شکل ، سرعت تغییر شکل و حالت تغییر شکل است. دمای تغییر شکل: افزایش دمای فلز در حین تغییر شکل ، یک اقدام مؤثر برای بهبود قابلیت چسبندگی فلز است. در فرایند گرمایش ، با افزایش درجه حرارت ، تحرک اتمهای فلزی افزایش می یابد ، جذب بین اتمها ضعیف می شود و لغزش به راحتی اتفاق می افتد. بنابراین ، انعطاف پذیری افزایش می یابد ، مقاومت در برابر تغییر شکل کاهش می یابد ، و قدرت انعطاف پذیری به وضوح بهبود می یابد. بنابراین ، جعل به طور کلی در دمای بالا انجام می شود. گرمایش فلز یک حلقه مهم در کل فرایند تولید است که به طور مستقیم بر بهره وری ، کیفیت محصول و استفاده موثر از فلز تأثیر می گذارد. الزامات مورد نیاز برای گرمایش فلز عبارتند از: در شرط نفوذ یکنواخت گرما از خالی ، می توان دمای لازم برای پردازش را در مدت زمان کوتاهی ضمن حفظ تمامیت فلز و به حداقل رساندن مصرف فلز و سوخت بدست آورد. یکی از مطالب مهم تعیین محدوده دمای جعل فلز ، یعنی دمای معقول اولیه جعل و دمای نهایی فورج می باشد. دمای شروع آهنگری دمای شروع فورج است. در اصل ، باید زیاد باشد ، اما باید حد و مرز وجود داشته باشد. در صورت عبور بیش از حد ، فولاد از نقص گرمایش مانند اکسیداسیون ، دفع زدایی ، گرم شدن بیش از حد و بیش از حد رنج می برد. به اصطلاح سوختن بیش از حد به این واقعیت اشاره دارد که دمای گرمایش فلز خیلی زیاد است ، اکسیژن درون فلز نفوذ می کند ، مرزهای دانه را اکسید می کند و مرزهای دانه شکننده را تشکیل می دهد. در طول جعل ، به راحتی می توان شکست ، و دمای شروع به جعل فولاد کربن که توسط فرج های فرسوده شده است ، باید حدود 200 â کمتر از خط فاز جامد باشد. دمای نهایی فورجینگ دمای توقف فورج است. در اصل ، باید کم باشد ، اما خیلی کم هم نباشد. در غیر این صورت ، این فلز سختی کار خواهد کرد ، که باعث کاهش قابل توجهی از استحکام آن شده و استحکام آن را افزایش می دهد. جعل برای فولاد کربن بالا و فولاد ابزار آلیاژی کربن بالا کار سخت و دشوار خواهد بود. سرعت تغییر شکل: درجه تغییر شکل در زمان واحد سطح سرعت تغییر شکل. تأثیر سرعت تغییر شکل در قابلیت انعطاف پذیری فلز متناقض است. از یک سو ، با افزایش سرعت تغییر شکل ، بازیابی و تبلور مجدد نمی تواند به موقع انجام شود ، به طوری که نمی توان پدیده سخت شدن کار را به موقع برطرف کرد. انعطاف پذیری فلز کاهش می یابد ، مقاومت در برابر تغییر شکل افزایش می یابد ، و چسبندگی بدتر می شود. از طرف دیگر ، در هنگام تغییر شکل فلز ، مقداری از انرژی مصرف شده در تغییر شکل پلاستیک به انرژی گرما تبدیل می شود که معادل گرم کردن فلز است ، به گونه ای که پلاستیک فلز افزایش می یابد ، مقاومت در برابر تغییر شکل کاهش می یابد ، و قابلیت انعطاف پذیری حاصل می شود. بهتر. هرچه سرعت تغییر شکل بزرگتر باشد ، اثر حرارتی آشکارتر می شود.